کد مطلب:29589 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

اعمال اخروي چه رابطه اي با اعمال دنيوي انسان دارد؟

دنيا ظرف عمل است. آدميان در دنيا كشت مي كنند و در آخرت محصول كار خود را برمي چينند. اگر دنيا، سراي عمل و آخرت سراي محاسبه آن است، بدان جهت است كه عالمي كه در آن حساب مي كشند، بايد جهان كامل باشد(تا هم محاسبه شونده قدرت دريافتن واقعيّت كار خود را داشته باشد و هم عمل بتواند حقيقت خود را آشكار سازد) و دنيا چنين قابليّتي را ندارد. چونان كشاورز كه بذر را مي افشاند و نظام هستي بذر را به سويي سوق مي دهد تا در وقت معيّن، حقيقت خود را باز نماياند. آدمي در دنيا پيوسته در حال كشت است و درنگي براي او متصور نيست. در هر حال خالي از عمل نيست و عمل همان كاشت است اما در آنچه مي كارد اختيار دارد. كشاورز هر چه بخواهد مي تواند كشت كند، امّا آموزگار هستي به او آموخته است كه:(گندم از گندم برويد جو ز جو) نظام هستي به وي مي آموزد كه تا پيش از كشت، بذرها در اختيار اوست; امّا پس از آن زمين وي در گرو كاشته اوست.
به تعبير دقيق تر، عمل جزء آدمي بلكه عين اوست و ماهيت حقيقي وي را تعيين مي كند.
پاره اي از كشته هاي آدمي، هر چند در دنيا برگ و بار ندهد اما در قيامت كه همه مراتب هويّت آدمي از نهان و آشكار خودآگاه و ناخودآگاه حاضر شده و همه اعمال به محاسبه كشيده مي شود.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ8ـ